arkadaşların teker teker evlendiği yaşlara geldik artık, fakat ilk evre son buldu "herkes evleniyo allam nolucak" şimdi ikinci evre olan evlenen ve bana ayakabı çanta ve bilimum amaç yönelimli alışveriş yapma zorunluluğu yaratan arkadaşlarıma kızgınlık evresine geçtim. şu hayatta uyuz olduğum bir şey varsa o da bu amaç yönelimli alışveriştir, otobüs beklemeye benzer ki beklemekten ne kadar nefret ettiğimi de çeşitli vesilelerle anlatmışımdır. otobüsü bekleyip dururken duraktan bi sizin otobüs geçmez, mağaza mağaza dolaşırsınız binlerce hoş şeyle karşılaşırsınız ama bunlardan hiçbiri ihtiyacınıza hitap etmez, ya kıçı başı bozuktur ya numarası yoktur ya rengi illa bi sanci bi gam bi kasavet bi sinir bi delilik bir ... o yüzden mümkün olan alışveriş stillerinden en çok başka yapcak bişiyiniz olmadığı zamanlarda şöyle bir vitrinlere bakarken "hımm... evet... hoş evet... işte bu o!" diye kasaya doğru ilerlenilen stili tercih ediyorum beni bu anlamda mağdur eden tüm arkadaşlarıma sinirleniyorum evet!
ayrıca 2007'nin topuklu ayakkabı aldığım tarih olarak kayıtlara geçmesini istiyorum.
