yılın ilk ufak çaplı hastalığı ile karşı karşıyayım her zamanki gibi yeterince ciddiye almazsam gider mentalitesiyle hareket edecektim ki ... neyse olmadı çünkü boğazım haddinden fazla acıyo bi de öksürük eşlik ediyo, sık aralıklarla "öhö öhöm" gibi bişi yapmak zorunda kalıyorum, filmlerdeki "şş dikkatli olun" ünlemi gibi bişi oluyo. yani böyle adam akıllı bi öksürük bile değil ama böylesi daha fenaymış, sürekli kaşınıyo boğazım çok fena çok. iş bu sebeple bugün toplantıya gitmeyip evimde dinlenmeyi uygun gördüm.
metüst diyor ki; düşünmek insanın kendikendisiyle röportaj yapmasıdır, kendi aranda konuşma durumuna ne kadar benziyor değil mi? bu adamla genelde aynı fikirde oluyoruz ama benim için biraz yaşlı :)
zaman zaman hatta çoğu zaman of diyorum offfff ne ufak tefek minik minnacık, önemsiz meselelerle meşgulüm, meşgulüz, şöyle ulvi erdemli mühim bişiyle ilgilenmek ne iyi olurdu. bu aralar böyle bir önemsemezlik halindeyim, etrafımda olan biteni, gelip gideni gitmeyeni... böyle bir manasızlık bulutu içerisinden çeşitli aksiyonlar akıp gidiyor neyi neden yaptığıma dair hiç bi fikrim yok ya da "yapmasam nolur yapsaam nolur amaaaaan..." gibi bir haleti ruhiye...
garip bi rüya ile uyandım bugün, bizim eski apartmandaydım ve yukarı çıkıyordum merdivenleri çok garipti zaman zaman düz olan merdivenler en beklenmedik anda ya da en tehlikeli yerde döne döne inen merdivenlere dönüşüyordu, çıkarken kolaydı bi nebze ama inerken birden boşluklarla karşılaşmak filan mümkündü ortamın aydınlık olmadığını da belirtmeliyim. kendi dairemizi mi arıyordum başka birine mi gidicektim emin değilim ama yukarı doğru çıkarken burası şunların evi, burası bunların evi gibi şeyler düşünüyordum. bir süre sonra aşağı inmeye karar verdim nedenini hatırlamıyorum, fakat inmek çok zordu. merdivenler arasında öyle boşluklar vardı ki aşağı düşme ihtimali çok yüksekti, sonra kim olduğunu şimdi hatırlamadığım biri "niye yürüdünüz ki asansörle çıksaydınız" dedi. sonra apartmanda asansör olduğu için merdivenlerin böyle gelişigüzel yapıldığını anladım ( haa ondanmış bu diyerek). ve adamında yardımıyla asansörün olduğu yere geçtim ama bu da hayli zor ve tehlikeliydi aşağı düştüm düşücem gibi durumlar söz konusu oldu filan derken yanımda biri daha bitiverdi bu sefer yalnız omamaya başladım asansörün kapısına geldiğimde uyandım galiba.
neyse diyeceğim o ki her şey boş, başım bir hoş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder